Na pierwszy spacer z Tatry Panorama śmiało można się wybrać widokową trasą na Bachledzki Wierch (902 m n. p. m.).
Wychodząc z podwórka przechodzimy przez ulice i idziemy w boczną uliczkę, która dochodzimy do rozwidlenia i tam skręcamy w lewo wchodzimy na kamienistą drogę, które po przejściu przez strumyk i przecięciu drogi asfaltowej ścieżka zaprowadzi Państwa na Bachledzki Wierch. Można zabrać ze sobą kocyk, coś do jedzenia i picia i urządzić sobie piknik z pięknymi widokami w ciszy i spokoju, których na Krupówkach nie doświadczycie. Stamtąd można podziwiać panoramę Tatr. Na pierwszy plan wysuwa się potężny Lodowy, Durny, Kołowy, Jegnięcy Szczyt, a na końcu sklejony Hawrań z Muraniem oraz patrząc na prawo ukazują się nam Tatry Wysokie z Giewontem i Kasprowym Wierchem na czele.
Rozglądając się w około można zobaczyć również Butorowy Wierch, Gubałówkę i Harędę.
Szczyt Nosal (1206 m n.p.m.) położony jest pomiędzy Doliną Olczyską, a Doliną Bystrej w Tatrach reglowych.
Sam szczyt jest skalisty i dość rozległy. Jest to dobre miejsce na odpoczynek, można usiąść na skałach i podziwiać piękne widoki – jednak należy zachować ostrożność, gdyż zachodnie oraz północno – zachodnie zbocza są bardzo strome.
Z Nosala rozciągają się piękne widoki. Patrząc w kierunku północnym możemy podziwiać szczyty (od zachodu): Kasprowy Wierch, Pośredni Goryczkowy Wierch, Goryczkową Czubę, Suche Czuby, Suchy Wierch Kondracki, Kopę Kondracką, a bardziej na wschód – Giewont. Poniżej nich wcinają się doliny: Jaworzynki, Kasprowa, Goryczkowa, Kondratowa. W dole widać Dolinę Bystrej i Kuźnice, a odrobinę na wschód – Polanę Kuźnicką. (Źródło: http://i-tatry.pl)
W tym dniu można wykorzystać w pełni dzień i wsiadając na przystanku Oberconiówka, a następnie wysiadając na przystanku rondo Jana Pawła II (kierunek Centrum lub Kuźnice) kierujemy się w stronę skoczni narciarskich, gdzie można wjechać na górę i zobaczyć jaki widok ma skoczek przed skokiem.
Po takich ekscesach można wybrać się Doliny Białego i na Sarnią Skałę i wyjść Doliną Strążyską.
Dolina Białego o długości 2,5 km i powierzchni 300 ha leży pomiędzy masywami Krokwi (1378 m n.p.m.), Sarniej Skały (1377 m n.p.m.) i opadającego w kierunku północnym grzbietu Spaleńca. Dolina jest licznie uczęszczana przez turystów, choć jest tu trochę luźniej niż w leżącej nieopodal Dolinie Strążyskiej.
Dolina jest porośnięta lasem jodłowo–bukowym. Na jej skalnych zboczach występuje kosodrzewina, a w górnych partiach – limba. Klimat Doliny Białego jest nieco chłodniejszy, między innymi z powodu zacienienia przez ogromny masyw Giewontu – z tego powodu piętra roślinności są nieco obniżone. Występuje tu wiele rzadkich gatunków roślin takich jak ostrożeń głowacz, sosna drzewokosa, gnidosz Hacqueta i irga kutnerowata.
źródło: www.natatry.pl
Sarnia Skała (wcześniej nazywana Małą Świnicą, Świniczką lub Świnią Skałą) to szczyt o wysokości 1377 m n.p.m. położony w Tatrach Zachodnich, pomiędzy Doliną Strążyską, a Doliną Białego.
Jest to skalista grań, zbudowana z wapieni dolomitowych, długości około 300 m. Szlak na Sarnią Skałę jest licznie uczęszczany przez turystów z kilku powodów. Znajduje się on blisko Zakopanego, podejście nie jest zbyt trudne, ani eksponowane, za to ze szczytu, we wszystkie strony można podziwiać piękne górskie widoki. Na północ rozciąga się panorama Zakopanego i Podhala. Na zachód widzimy Łysanki i Kominiarski Wierch, a na południe Suchy Wierch oraz 600-metrową północną ścianę Giewontu.
Sarnia Skała jest obiektem zainteresowań botaników, gdyż występuje na niej wiele rzadkich gatunków roślin, między innymi sosna drzewokosa, ostrożeń głowacz, jarząb nieszpułkowy, irga kutnerowata, rośliny wapieniolubne: dębik ośmiopłatkowy i dzwonek jednostronny, wierzba alpejska, omieg kozłowiec, różeniec górski i jaskier alpejski.
Sarnia Skała była niegdyś celem poszukiwaczy skarbów (zapewne z powodu swojego tajemniczego wyglądu, przypominającego ruiny pełnej zakamarków twierdzy czy warowni…).
Dolina Strążyska, o powierzchni ok. 4 km2 i długości 3 km, powstała w wyniku uskoku tektonicznego. Od południa ogranicza ją masyw Giewontu, od zachodu Grzybowiec i Łysanki, a od wschodu grzbiet Grześkówki, Sarnia Skała i Suchy Wierch. Z powodu bliskości Zakopanego jest jedną z najliczniej odwiedzanych przez turystów dolin (6-8% całej frekwencji w Tatrach). Jeżeli chcemy w spokoju podziwiać uroki tej doliny, najlepiej wybrać się tu poza sezonem lub bardzo wczesnym rankiem. Najstarsze pisemne wzmianki o dolinie pochodzą z 1601 r.
Dnem doliny płynie wartki Potok Strążyski, którego źródło znajduje się w Małej Dolince – odgałęzieniu Doliny Strążyskiej, tuż pod Giewontem. Ma on kilka, przeważnie małych lub okresowych dopływów, największy z nich to Grzybowiecki Potok, który zasila go w okolicy Polany Strążyskiej. Potok Strążyski tworzy liczne kaskady, a jedne z piękniejszych można podziwiać naprzeciwko Skały Edwarda Jedlinka. Jego wody tworzą również główną atrakcję turystyczną doliny – Wodospad Siklawica. (Źródło: http://i-tatry.pl)
Można wybrać się z naszego domu na piechotę na Krupówki i wychodząc z domu w lewo do głównej drogi, na skrzyżowaniu w prawo, po około 900 m dochodzimy skrzyżowania z ul. Broniewskiego, gdzie skręcamy w prawo, kontynuując to drogą dojdziemy (1 km) dochodzimy do ul. Chałubińskiego skręcamy w prawo, idziemy 200 m, a następnie skręcamy w lewo w ul. Kraszewskiego po 250 m dochodzimy do ul. Zamoyskiego po 500 m dochodzimy do słynnych Krupówek.
Spacerkiem można zejść w dół Krupówek i dojść do przejścia podziemnego, a następnie w stronę targu, gdzie można kupić wiele fajnych pamiątek regionalnych.
Po zaopatrzeniu się w podarunki można podejść pod dolną stacje kolejki na Gubałówkę i wjechać kolejką linowo – terenowej, gdzie można zjeść podziwiając piękną panoramę Tatr, a następnie przejść w stronę Butorowego Wierchu, gdzie można skorzystać z kolejki linowej jadąc w dół.